تاریخچه آسانسور

قلاب سربکسل آسانسور | شاسی موتور آسانسور | پرشیا لیفت : با نگرشی محدود به تاریخچه آسانسور در ایران و جهان می توان به این موضوع پی برد که حمل و نقل عمودی از احتیاجات اولیه انسان بوده و در طی تاریخ لوازم و تجهیزات متنوعی بدین منظور اختصاص یافته است.

انسان های از دوران های خیلی دور چرخ چاه را به کار می بردند این ابزار از لحاظ ساختاری تشابهاتی با بالابر دارند ولی می توان بیان کرد تاریخچه این صنعت هنگامی شروع می شود که یک معمار رومی به اسم ویتروویوس در یکی از کارهایش از ابزاری به اسم بالابر استفاده کرده است. طرح ریزی و تولید این بالابر به وسیله ارشمیدس تقریبا ۲۳۶ سال قبل از میلاد مسیح صورت گرفته است.‌ این بالابر از یک کابین تشکیل شده که توسط یک طناب به وسیله فشار حیوانات یا انسان ها کشیده می شد.

تاریخچه آسانسور در ایران و جهان

مسلما یکی از عواملی که در علم آسانسور مطرح می شود تاریخچه آن در جهان و ایران می باشد. احداث بالابر در دنیا بیشتر از چند هزار سال می باشد اما از نظر تاریخی نخستین بالابر دنیا که یک نفر را می توانست به ارتفاع اندکی ببرد به وسیله ارشمیدس تولید شد که یک بالابر دستی بود و معمولا مقدماتی ترین نوع بالابر بود اما همین مسئله بنیان گذار پیدایش و کامل کننده صنعت بالابر در دنیا شد.

اما از نظر تاریخی نخستین بالابر که به شیوه علمی و نوین طرح ریزی شد و بنیان گذار بالابر های امروزی بود بالابری است که به وسیله فرهیخته بزرگ آتوود و به وسیله ماشین آتوود او تولید شد.

در حقیقت این بالابر کم و بیش سامانه تاخیر یک به یک امروزی را بنیانگذاری کرد و حتی سامانه امنیتی در حین پاره شدن طناب بالابر را نیز داشت. این محصول به گونه ای نخستین بالابر امروزی و نوین دنیا می باشد که بعد از آن بالابر های نوین امروزی ایجاد شدند.

صنعت بالابر در ایران تقریبا ۹۰ سال قبل وارد شد و نخستین بالابر در کشور ایران به وسیله کارشناسان خارجی راه اندازی و نصب گردیدند اما این ابزار ها به شکل بالابر های الکتریکی امروزی نبودند و در حقیقت نخستین بالابر الکتریکی به صورت بالابر های امروزی تقریبا ۶۰ سال پیش به کشورمان وارد شده اند و به گونه ای می توان بیان کرد که حدودا از سال ۱۳۳۵ به بعد دوره پیشرفت نصب و راه اندازی بالابرهای الکتریکی در کشور ایران است.

آغاز بکارگیری عمومی از آسانسور

الیشا اوتیس تقریبا در سال ۱۸۵۲ آسانسور ایمنی را شناسایی کرد که در صورت گسیخته شدن سیم مانع از سقوط این ‌وسیله می شد. این شخص در یک نمایشگاهی در نیویورک در یک نمایش خطیر مرگ آفرین در سال ۱۸۵۴ سامانه امنیت خود به معرض نمایش گذاشت. ابتکار اوتیس سبب پیدایش ایمنی در بالابر های کابلی شد و این ایمنی سبب راه اندازی نخستین بالابر مسافری در مارس ۱۸۵۷ در کشور نیویورک شد.

در سال های بعد نخستین بالابر الکتریکی به وسیله سیمنز در سال ۱۸۸۰ در آلمان تولید شد. این ابزار در قیاس با بالابر های هیدرولیکی و دیگ بخار خیلی سریع عمل می کردند و توانایی حمل و نقل بار های حجیم تر را نیز داشتند. با گذشت زمان برای بالابر ها، شستی های طبقه، سامانه باز شدن درب بصورت خودکار و سایر قابلیت های جانبی کار گذاشته شده است.

تاریخچه ورود آسانسور به ایران

ورود آسانسور به کشور ایران زمانی آغاز شد که ناصرالدین شاه به فرنگ سفر نموده بود، ناصرالدین شاه در سفرنامه خود در تشریح بالابر نوشته است که: به مریض خانه سنت توماس رفتیم… وسیله ای دارند که مریض را بر روی تخت می گذارند و از طبقه پایین به طبقه بالا می کشند. خیلی سعی بر این داشتند که مریض حرکت نکند.

ناصرالدین شاه از با نظاره نمودن بالابر در آن زمان بسیار مسرور و شیفته آن وسیله می شود بدین جهت این ابزار به ایران وارد می شود. بیان می شود که ناصرالدین شاه بعد از برگشت از فرنگ به نصب بالابر در کاخ گلستان اقدام می کند. بعد از آن در پالایشگاه آبادان در زمان احمد شاه بالابری راه اندازی شده ولی در حال حاضر دیگر آثاری از این ابزار ها موجود نیست.

صنعتی شدن آسانسور در ایران

تاریخچه آسانسور در کشور ایران با ناصرالدین شاه به اتمام نمی رسد. ساخت متراکم، متعدد و صنعتی شدن بالابر در دنیا با ابتکار اوتیس و نیز الکتریکی شدن موتور های بالابر دست کم ۱۵۰ سال پیش انجام گرفت و موسسات اوتیس و شیندلر نخستین افرادی بودند که ساخت بالابر را به شیوه صنعتی آغاز کردند.

ولی صنعتی شدن آن در کشور ایران تقریبا ۸۰ سال قبل و با گسترش یافتن ساخت و ساز در دوران پهلوی اول و با راه اندازی و نصب بالابر در ساختمان های پیرامون میدان سپه، باشگاه افسران و… اعمال گردید. این بالابر ها به وسیله متخصصین خارجی و توسط نخستین نسل از کارشناسان ایرانی به راه انداخته شد‌.

از سال ۱۳۳۵ به بعد را می توان عصر پیشرفت و ترقی صنعتی شدن آسانسور در ایران دانست چرا که در این دوران ساختمان سازی به شکل امروزی پیشرفت یافته بود. نخست بالابر ها از خارج به ایران به شکل بسته بندی وارد می شد ولی کم کم موسساتی داخلی برای فروش و راه اندازی این ابزار ها در ایران ایجاد شدند.

صنعت آسانسور بعد از انقلاب اسلامی

صنعت بالابر بعد از انقلاب و با رفتن متخصصین خارجی از کشور ایران و تحریم های اقتصادی و قطع واردات سبب شد که موسسه ایران شیندلر که اکثر سهام و سرمایه آن منسوب با بانک ها بود به وسیله سازمان مسکن و شهرسازی مطالبه و سازماندهی شد.

موسسه بالابر و پله برقی ایران به دلیل فقدان ورود بالابر از بیرون تعطیل شد، معماری اوتیس ناتمام می ماند و زمین و نمایندگی فروش آن مطالبه می شد، موسسه ایران امباربا هم به وسیله بانک صنعت و معدن سازماندهی شد.

با آغاز جنگ ایران و عراق ساختمان سازی تعطیل شد و سرانجام صنعت بالابر با مخاطره و مسائل بسیاری روبرو شد. به دلیل تحریم ایران و عدم واردات، قطعات مورد نظر در ایران تولید شد، بی وقفه پس از جنگ و با آغاز ساختمان سازی صنعت بالابر نیز یک بار دیگر پیشرفت و ترقی کرد.

کارخانه پرشیا لیفت مفتخر است که بسیاری از قطعات مربوط به این ابزار را در داخل تولید کند. این قطعات به وسیله اشخاص داخل ایران توزیع می شوند و استاندارد سازی و امنیت این ابزار به وسیله متخصصین انجام می گیرد.